Hayat dediğin bir koşturma

Dünya'ya gelişimizle birlikte koşturmamız hiç bitmiyor... Nasıl mı?

Ilk yaşam çığlığı, emekleme, sonra hayata ilk adımlar

Yuva, ilkokul, lise ve üniversiteyi bitirme çabası. Yani etiketlenme hali...

Arzu eden hazır gazı almışken yıldızları full'leyip master ve doktoraya

Kep töreninin hemen ardından iş bulma heyecanı

İlk iş yeri, ilk patron, ilk deneyimler, yani gerçek debelenmeler

Baba evi ne rahatmış, ekmek elden su gölden geyikleri

Elimiz biraz ekmek tuttu mu aile kurma isteği

O da oldu mu, resim tamamlansın çocuğu da yapalım

(dünya'da yapmamız gerek en doğru koşturma bence parantez içinde:)

Çocuktan sonra tüm hayat mücadelemizin ikiye katlanması, 

ben görmedim çocuğum görsün çabası

Aklın yatıyorsa bir tane de kardeşi olsun

Onları okula gönderme, mürvetini görme isteği

Emeklilik sonrası bir ohh çekip büyük şehirden kaçma çabası...

Olduysa torunlarla vakit geçirme 
(anneannemin deyimi ile dünyanın en güzel duygusu)

Veeee Tüm bu koşturma sonucu şanlı isen tık diye bir seferde 
hayata veda etme...

İşte böyle hayat, aslında bu kadar basit... Bilmem anlatabildim mi?