No 37

Hepimiz Cindrella masalını mutlaka ebeveynlerimizden ya da büyük annelerimizden dinlemişizdir. Üvey annesi ve üvey kız kardeşlerinin yanında zorluk içinde büyüyen Cindrella’nin bir gün dileği gerçek olur. Bir peri onu harika bir şekilde süsler ve partiye katılmasını sağlar. Orada rüyalarının erkeği ile tanışır ve ta ta mutlu son. Adam bütün kasabayı dolaşarak Cindrellan’nın o gece kaybettiği ayakkabının diğer eşinin uyacağı kızı arar, sonunda bulur ve evlenir.

Gerçek hayata yansıttığımız da aslında hikaye ile benzerlik gösterir. Erkekler ya da kadınlar ayakkabının gerçek sahibini bulana kadar sürekli denerler. Hatta ‘Sizde bir deneseniz belki size de uyar’ düşüncesi ile ısrarcı olarak.

Gün gelir tam numarayı bulur ve mutlu son için ilk adım atılır. Aslında genelde o adımdan sonrası en önemlisidir. Saygı ve sevgi çok sağlam temellere oturmamış ise pamuk ipliğine bağlı gibi her şey sökülür ve o çok sevdiğiniz, güvendiğiniz kişi birden hiç tanımadığınız birine dönüşür.

Günümüzde ilişkilerin yürümeme sebeplerinden biride ayakkabının gerçek sahibini ararken çok fazla detaya inmemiz. Bu deneme yanılma süreci sonucunda sadece kalp değil ayaklarda deforme olur. Aslında elinizdeki ayakkabı 37’dir ama bir türlü kimseye uymaz çünkü ayaklarda tıpkı yüreklerimiz gibi kemik bağlamıştır. Kadın da erkek de bir mutlu, bir mutsuz, aşık, terk edilmiş, aldatılmış, çok sevmiş oyununu oynarken sırf kendi kırılmasın diye sürekli karşı tarafa gardını almış şekilde dolaşır. Aslında istediği mutlu bir birliktelik iken karşılıklı mükemmeliyet listesi uzar gider.

Şimdilerde her geçen gün  geçmişten daha da uzaklaşıyoruz. Masallardan, romanlardan ve mutlu sonlardan da. Teknoloji, gelişen dünya her şeye kolay ulaşabiliyor olmak bizi mantıksal olarak ileriye götürse de duygusal olarak her geçen gün daha da materyalist hale getiriyor. Lütfen yazıyı okuduktan sonra şöyle bir 5 dakika düşünün ve kendinizin nerede olduğuna dürüstçe bakın. Hala sağlam bir 37’misiniz yoksa çoktan deforme mi oldunuz?